Helix

WSTĘP

Jest to mój trzeci akrobacyjny model halowy F3P (pierwszym był Clik, drugim Yak-55), tak jak w przypadku poprzedniego modelu, zbudowałem go z wyciętych elementów .
W stosunku do poprzednich halowców nastąpił duży postęp: zarówno w mojej technice latania jak i w zastosowanym wyposażeniu. W tym samolocie zastosowałem dużo lepsze serwa a stery napędzam linkami w systemie ciąg-ciąg (jak niektórzy wolą: pull-pull). Planuję również w przyszłości zastosować bardziej zaawansowany silnik i regulator.
Biorąc pod uwagę wielkość modelu i brak ulżeń jestem zadowolony z uzyskanej masy (155g - gotowy do lotu).

RELACJA Z BUDOWY

Praktycznie cała konstrukcja wykonana jest z depronu 3mm. Wyjątek stanowi część dziobowa, którą w celu wydłużenia życia modelu, wykonałem z EPP o grubości 8mm i 6mm.
Skrzydła nie posiadają dźwigara, jednak dwa zastrzały (pręt węglowy fi. 1,2mm) i depronowe podpórki zapewniają wystarczającą sztywność skrzydła. Do kadłuba przykleiłem płytkę z kompozytu szklano-epoksydowego, w którą są wklejone zastrzały. Rejony skrzydeł i podpórek, do których są przyklejone zastrzały wzmocniłem krążkami z papieru.
Podwozie (pręty węglowe fi. 1,5mm) jest wklejone w dziób z EPP (klejone na CA) i przymocowane do depronowego kadłuba wzmocnionego kółkami z laminatu. na końcu prętów węglowych przymocowane są stalowe osie kół i przymocowane kółka (które latały we wszystkich moich poprzednich modelach F3P).
Sztywność skrętna kadłuba została zapewniona poprzez wykonanie kratownicy z prętów węglowych fi. 0,8mm na dole kadłuba - pręty przyklejałem żywicą epoksydową.

Ster wysokości jest usztywniony płaskownikiem węglowym 3x0,5mm. Zastosowane dźwigienki są zmodyfikowanymi (dodałem lustrzane odbicie) dźwigienkami, które stosowałem w poprzednich modelach. Linkowy napęd sterów wykonałem z wędkarskiej plecionki (kevlar) o średnicy 0,08mm.

Za radą kolegów serwa umieściłem maksymalnie z przodu, aby uniknąć problemów z wyważeniem. Jednak przy zastosowanym wyposażeniu nieco przesadziłem ze środkiem ciężkości przez co pakiet muszę umieszczać dalej niż planowałem, a jego prawidłowe położenie koliduje z orczykiem serwa wysokości. Serwa są wklejone przy pomocy UHU Pora w otwory w kadłubie.
Popychacze do lotek wykonałem z pręta węglowego fi. 1,5mm, co nawet przy tak dużej długości popychacza zapewnia wystarczającą sztywność układu.

Wręga silnikowa została żywcem wydłubana z Yaka, a silnik jest przykręcony na śrubki M2.

LOTY

Wrażenia z lotów: Bardzo pozytywne!! Model lata bardzo wolno i robi dokładnie to o co go proszę :). Jest to zdecydowanie najlepszy model do halowej akrobacji jaki miałem do tej pory.
Doceniam zastosowane serwa (Dymond D47S): Szybkie i precyzyjne!

Po kilku sezonach lotów na hali i drobnych naprawach model przytył i utracił usztywność, został odłożony w najciemniejszy kšt hangaru i tylko zbierał kurz. W październiku 2020 odnalazłem model i postanowiłem wyeksploatować go na dworze. Po ośmiu intensywnych sesjach i dwóch lądowaniach w pozycji "na żyletkę", ostatecznie Helix zakończył zdolności do dalszych lotów.

MODYFIKACJE I WNIOSKI

Po kilku lotach i lądowaniach w innej pozycji niż brzuchem na dole, pojawiły się pęknięcia w kadłubie, w miejscu gdzie chowają sie lotki. W tym miejscu wzmocniłem depron przyklejając paski papieru, dobrym rozwiązaniem również byłoby wklejenie płaskownika węglowego.

Wlatując na dźwigary hali uszkodziłem również krawędź natarcia skrzydła - tu uwidoczniła się wada braku płaskownika węglowego na natarciu.

Pakiet napędowy podłączyłem bezpośrednio do odbiornika i serw, omijając układ BEC regulatora. Jednak nie zauważyłem znaczącej różnicy w szybkości działania serw, natomiast niewątpliwą zaletą jest teraz to, że w czasie lotu mogę kontrolować napięcie na pakiecie zasilającym (telemetria).

GALERIA ZDJĘĆ